Adiunkt w Katedrze Edytorstwa i Literatury Polskiej UMK (Wydział Humanistyczny), dr hab., prof. UMK. Prowadzi zajęcia w ramach specjalności edytorsko-wydawniczej oraz specjalizacji „edytorstwo mediów elektronicznych”. Od 2014 roku pełni funkcję kierownika Studiów Podyplomowych w zakresie Redakcyjno-Wydawniczym. W latach 2007–2009 pracowała również w Wydawnictwie Naukowym UMK jako zastępca dyrektora ds. wydawniczych, od kilku lat współpracuje z Wydawnictwem jako redaktorka. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół tekstologii i edytorstwa naukowego, opracowała tom Dramatów Zygmunta Krasińskiego (Dzieła zebrane. Nowe wydanie, t. 3, Toruń 2017), tom Dzieł zebranych Stanisława Ignacego Witkiewicza pt. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939) oraz zbiór listów do Romana Ingardena. Zajmuje się również historią literatury romantyzmu i Młodej Polski, kontekstami filozoficznymi literatury oraz mistyką. Jest autorką książki Od egzotyki do mistycznej całości. Przemiany wizji zła w twórczości Juliusza Słowackiego (2006) i artykułów naukowych poświęconych literaturze romantyzmu oraz zagadnieniom tekstologiczno-edytorskim, a także redaktorką i współredaktorką książek z zakresu literatury romantyzmu oraz problematyki tekstologiczno-edytorskiej. Prywatnie: pasjonuje się tańcem orientalnym, kuchnią wegańską oraz rozmowami istotnymi z mężem i córką.

Kontakt: madom@umk.pl

Monografie:

• Romantyczna nuda. Wielka nostalgia za niczym, Toruń 2016.
• Od egzotyki do mistycznej całości. Przemiany wizji zła w twórczości Juliusza Słowackiego, Toruń 2006.

Opracowania edytorskie:

• Z. Krasiński, Dramaty, opracowanie edytorskie M. Bizior-Dombrowska, Toruń 2017 (jaki tom 3 Dzieł zebranych Z. Krasińskiego).
• Z. Krasiński, Nie-Boska komedia. Wydanie krytyczne pierwodruku z 1835 roku, opracowanie tekstologiczne M. Bizior-Dombrowska, Toruń 2015.
• S. I. Witkiewicz, „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939), oprac. M. Dombrowski, M. Bizior-Dombrowska (S. I. Witkiewicz, Dzieła zebrane, t. 15), Warszawa 2014.

Redakcja naukowa książek i czasopism:

• „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior, Toruń 2006.
• „Hieroglifem pisane dzieje”. Starożytny Wschód w wyobraźni romantyków. Studia, pod red. W. Szturca i M. Bizior-Dombrowskiej, Warszawa 2007.
• Z warsztatu edytora dzieł romantyków, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej i M. Lutomierskiego, Toruń 2008.
• Prelekcje paryskie Adama Mickiewicza wobec tradycji kultury polskiej i europejskiej, pod red. M. Kalinowskiej, J. Ławskiego i M. Bizior-Dombrowskiej, Warszawa 2011.
• „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1 (1): Dziewiętnastowieczne edycje, pod red. M. Strzyżewskiego i M. Bizior-Dombrowskiej.
• Zygmunt Krasiński. Dylematy egzystencji – problemy biografii, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej, Toruń 2014.
• „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2016, nr 1 (9): Witkacy – piekło edytora, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej.
• „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2017, nr 2 (12): Filozofia przypisów, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej i B. Kuczkowskiego.

Artykuły w książkach zbiorowych i czasopismach:

• „Jod” czy „jak”? Trudne wybory edytora dramatów Zygmunta Krasińskiego, w: Zygmunt Krasiński. Życie czy literatura?, pod red. A. Markuszewskiej, Toruń 2019, s. 503–516.
• „Edmund” zegnany, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2018, nr 1 (13): Problemy edycji literatury XIX i XX wieku, pod red. D. Pachockiego, s. 193–198.
• Przepis na przypis (objaśnienia w „Dramatach” Zygmunta Krasińskiego), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2017, nr 2 (12): Filozofia przypisów, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej i B. Kuczkowskiego, s. 61–68.
• Witkacy’s Metaphysical Boredom, w: Witkacy. Logos and the Elements, ed. T. Pękala, Frankfurt am Main 2017, s. 145–156.
• O idealizmie i realizmie Stanisława Ignacego Witkiewicza – krótka historia edytorskiego śledztwa, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2016, nr 1 (9): Witkacy – piekło edytora, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej, s. 27–30.
• Nuda, hasło w: Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918. Terminy – pojęcia – zjawiska – przekroje, t. 2: N-Z, pod red. J. Bachórza, G. Borkowskiej, T. Kostkiewiczowej, M. Rudkowskiej i M. Strzyżewskiego, Toruń–Warszawa 2016, s. 92–101.
• Samotność i doświadczenie mistyczne, „Filozofia Chrześcijańska” 2015, t. 12, s. 75-88.
• „Morfina” Szczepana Twardocha, czyli jak (nie)istnieć romantycznie, w: Romantyzm użytkowy. Długie trwanie romantyzmu w kulturze polskiej, pod red. D. Dąbrowskiej i E. Szczepan, Wrocław 2014, s. 121–135.
• „Pierwszy stopień wykorzenienia ze świata” – nuda Ciorana, w: Cioran – w pułapce istnienia, pod red. S. Piechaczka, Opole 2014, s. 79–96.
• Śmiertelna nuda Krasińskiego, w: Zygmunt Krasiński. Dylematy egzystencji – problemy biografii, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej, Toruń 2014, s. 45–60.
• Modernizacja interpunkcji w wersji pierwotnej „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2014, nr 1–2 (6): Zygmunt Krasiński – edycje i interpretacje, pod red. M. Strzyżewskiego, s. 39–44.
• „Nieszczęśliwe edycje” „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2012, nr 2 (3): Autografy i edycje. Wokół tekstów Zygmunta Krasińskiego, pod red. M. Strzyżewskiego, s. 29–34.
• „Muza z popiołów” – nuda a tożsamość w ujęciu Juliusza Słowackiego, w: Jaki Słowacki?, Wrocław 2012, s. 219–230.
• Słowackiego metafizyka światła, w: Mit. Historia. Kultura, pod red. J. Skoczyńskiego, Kraków 2012, s. 107–122.
• „Poważnie i nie całkiem poważnie” o literaturze, „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1 (1): Dziewiętnastowieczne edycje, pod red. M. Strzyżewskiego i M. Bizior-Dombrowskiej, s. 63–67.
• Nuda – ironiczny negatyw utworów Słowackiego, w: Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Struktura, konteksty, recepcja, pod red. M. Kalinowskiej i M. Leszczyńskiego, Toruń 2011, s. 241–258.
• Nuda metafizyczna – dwa świadectwa (Słowacki i Witkacy), „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie”, Wrocław 2010, s. 71–86.
• Spór o literaturę: wokół listów Wacława Borowego i Stefana Kołaczkowskiego do Romana Ingardena, w: Rozmaitości warsztatowe, pod red. M. Strzyżewskiego, M. Lutomierskiego i J. Zyśk, Toruń 2010, s. 135–154.
• Romantycy – szaleńcy – mistycy. Wizerunki szaleńców romantycznych na podstawie twórczości Juliusza Słowackiego, w: Zjawisko szaleństwa w kulturze, pod red. M. Kasprowicz, S. Drelicha i M. Kopycińskiego, Toruń 2010, s. 143–153.
• Nuda jako źródło zła w ujęciu Sørena Kierkegaarda, w: Koncepcje i problemy zła, pod red. R. Wiśniewskiego i M. Jaranowskiego, Toruń 2009, s. 51–70.
• Problemy tekstologiczne edycji „Samuela Zborowskiego” Juliusza Słowackiego, w: Z warsztatu edytora dzieł romantyków, pod red. M. Bizior-Dombrowskiej i M. Lutomierskiego, Toruń 2008, s. 51–71.
• „Krzyk” Stanisława Przybyszewskiego – powieść o spotworniałym bogu, w: Z problemów prozy – powieść o artyście, pod red. W. Gutowskiego i E. Owczarz, Toruń 2006, s. 282–292.
• Apolińska droga przeobrażeń. Greckie tłumaczenie snów w „Samuelu Zborowskim”, w: „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior, Toruń 2006, s. 215–225.
• Z dziejów recepcji badawczej „Samuela Zborowskiego” – mit lucyferyczny w dramacie, w: „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior, Toruń 2006, s. 17–60.
• Pułapka bezkarności zła w „Balladynie” Juliusza Słowackiego, „Acta Universitatis Nicolai Copernici, Filologia Polska, Nauki Humanistyczno-Społeczne”, Toruń 2005, z. 373, s. 27–49.
• O „Filiżance”, w: Czytanie Naruszewicza. Interpretacje, pod red. T. Chachulskiego, Wrocław 2000, s. 117–124.