Listy literackie wychodzą naprzeciw formułowanym w ostatnich latach przez komentatorów życia i twórczości Krasińskiego postulatom, by uwydatnić literacki charakter epistolarnej spuścizny poety i ukazać go zarówno jako autora „niepokornego”, łamiącego listowe konwencje, jak i pisarza „oryginalnego”, tworzącego w rytm epoki, który poufny dyskurs autokreacyjny łączył z frazą wierszowaną i słowem poetyckim. Inny niż w poprzednich wydaniach listów Krasińskiego sposób edytorskiego opracowania epistolografii (wprowadzenie w strukturę korespondencji przesyłanych w niej wierszy i „fragmentów” oraz uznanie różnych redakcji tego samego utworu za przekazy względem siebie równoległe i równorzędne) pozwala z kolei odtworzyć zamierzoną przez romantyka wielodyskursywność dzieła, jego znaczeniową rozmaitość, polifonię sensów. W Listach literackich pomieszczono więc te epistolarne wypowiedzi, do których romantyk wpisywał wiersze, ustępy z większych utworów, ułomki prozy artystycznej oraz parafrazy opublikowanych lub nigdy nieukończonych, także tylko planowanych, dzieł.

(fragment Wstępu autorstwa Agnieszki Markuszewskiej)